ماده 1
به مسافران و کارکنان وسایل نقلیه هوایی و آبی که در حین عبور از داخل مرزهایهوایی یا آبی کشور جمهوری اسلامی ایران به واسطة حوادث قهری یا اشکالات فنی و یا به هرعلت موجه دیگری ناگزیر از توقف موقت در ایران شوند از طرف مراجع ذی صلاح اجازه توقفموقت داده خواهد شد.
ماده 2
خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسؤول شرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط موظفمیباشند فهرست و مشخصات کامل افرادی که قصد پیاده شدن را دارند تهیه و در اختیار مراجعذی صلاح قرار دهند.
ماده 3
اجازه توقف موقت پس از شناسایی کامل مسافران توسط مراجع ذی صلاح بهمسؤولیت خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسؤول شرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط بارعایت ماده 2 داده خواهد شد.
ماده 4
گواهینامه فنی و یا گواهی اشتغال خلبان و ناخدا و خدمه و کارکنان موضوع ماده یکبه منزلة مدرک مسافرت معتبر بوده و پس از اخذ آن اجازه توقف موقت داده میشود، و هنگامپایان مدت توقف مدارک مزبور مسترد گردد.
ماده 5
اجازه توقف موقت تا زمانی که از طرف خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسؤولشرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط به ترتیب ادامه مسافرت داده نشده است معتبر خواهدبود.
ماده 6
پس از رفع علت توقف موقت و مراجعه مسافران برای ادامه مسافرت خلبان و ناخدا ویا نمایندگان مسؤول شرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط موظف به پذیرفتن و سوار نمودنمسافران مربوط خواهند بود مگر آنکه امتناع نامبردگان از ادامه مسافرت مستند به عذر موجهی باشد.
ماده 7
معاهدات و یا موافقتنامههای بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دول متبوع افرادیکه ناگزیر به توقف موقت در ایران میباشند، رعایت خواهد شد.