در شهادت / باب اول - در موارد شهادت
«مواد 1306 - 1307 و 1308 حذف شده اند»
ماده ۱۳۰۹
در مقابل سند رسمی یا سندی که اعتبار آن در محکمه محرز شده، دعوی که مخالف با مفاد یا مندرجات آن باشد به شهادت اثبات نمیگردد.
"این ماده به موجب نظریه شماره 2655 شورای نگهبان مورخ 1367/08/08 ابطال شده است"
مواد 1310 و 1311 حذف شده اند.
ماده ۱۳۱۲
احکام مذکور در فوق، در موارد ذیل جاری نخواهد بود:
۱- در مواردی که اقامهی شاهد برای تقویت یا تکمیل دلیل باشد مثل اینکه دلیلی بر اصل دعوا موجود بوده ولی مقدار یا مبلغ مجهول باشد و شهادت بر تعیین مقدار یا مبلغ اقامه گردد.
۲- در مواردی که به واسطهی حادثه، گرفتن سند ممکن نیست از قبیل حریق و سیل و زلزله و غرق کشتی که کسی مال خود را به دیگری سپرده و تحصیل سند برای صاحب مال در آن موقع ممکن نیست.
۳- نسبت به کلیهی تعهداتی که عادتاً تحصیل سند معمول نمیباشد مثل اموالی که اشخاص در مهمان خانهها و قهوه خانهها و کاروانسراها و نمایشگاهها میسپارند و مثل حقالزحمهی اطبّا و قابله. همچنین انجام تعهداتی که برای آن عادتاً تحصیل سند معمول نیست مثل کارهایی که به مقاطعه و نحو آن تعهد شده، اگر چه اصل تعهد به موجب سند باشد.
۴- در صورتی که سند به واسطهی حوادث غیرمنتظره مفقود یا تلف شده باشد.
۵- در موارد ضمان قهری و امور دیگری که داخل در عقود و ایقاعات نباشد.
ماده ۱۳۱۳
در شاهد بلوغ، عقل، عدالت، ایمان و طهارت مولد شرط است.
تبصره ۱ - عدالت شاهد باید با یکی از طرق شرعی برای دادگاه احراز شود.
تبصره ۲ - شهادت کسی که نفع شخصی به صورت عین یا منفعت یا حق، در دعوا داشته باشد و نیز شهادت کسانی که تکدی را شغل خود قرار دهند پذیرفته نمی شود.
__________________
- رأی اصراری مرتبط
شماره 11 - مورخ سال 1369
ماده 1313 مکرر - حذف شده است.
ماده ۱۳۱۴
شهادت اطفالی را که به سن پانزده سال تمام نرسیدهاند فقط ممکن است برای مزید اطلاع استعمال نمود مگر در مواردی که قانون شهادت این قبیل اطفال را معتبر شناخته باشد.
باب دوم - در شرایط شهادت
ماده ۱۳۱۵
شهادت باید از روی قطع و یقین باشد نه به طور شک و تردید.
_________________
- رأی اصراری مرتبط
شماره 27 - مورخ سال 1375
ماده ۱۳۱۶
شهادت باید مطابق با دعوا باشد ولی اگر در لفظ، مخالف و در معنی موافق یا کمتر از ادعا باشد ضرری ندارد.
ماده ۱۳۱۷
شهادت شهود باید مفادّاً متحد باشد، بنابراین اگر شهود به اختلاف شهادت دهند قابل اثر نخواهد بود مگر در صورتی که از مفاد اظهارات آنها قدر متیقنی به دست آید.
ماده ۱۳۱۸
اختلاف شهود در خصوصیات امر، اگر موجب اختلاف در موضوع شهادت نباشد اشکالی ندارد.
ماده ۱۳۱۹
در صورتی که شاهد از شهادت خود رجوع کند یا معلوم شود بر خلاف واقع شهادت داده است به شهادت او ترتیب اثر داده نمی شود.
ماده ۱۳۲۰
شهادت بر شهادت، در صورتی مسموع است که شاهدِ اصل وفات یافته یا به واسطهی مانع دیگری مثل بیماری و سفر و حبس و غیره نتواند حاضر شود.